Hier zit ik met een probleempje: ik vind namelijk zo goed als geen informatie over deze artiest, noch over zijn muziek. Enfin, ik vind wel dingen, maar niet in een taal waar ik een beetje kaas van gegeten heb. Gelukkig is er de ondertitel van de plaat, die overigens al een paar jaar oud is, maar nu pas distributie krijgt bij ons, dankzij -u raadt het nooit- het Utrechtse Xango Music. Die ondertitel luidt “Sounds from Mesopotamien”. Daar kunnen we een beetje mee verder: Mesopotamië, een veelgeplaagde streek, die zowel door Irak, Iran als Syrië begrensd wordt. Slechts een deel van Mesopotamië ligt in Turkije en kennelijk is Zeki Çiftçi daarvandaan afkomstig al meen ik begrepen te hebben dat hij tegenwoordig in Duitsland woont.

Zoals zoveel vluchtelingen overkomt, werd ook hij meer dan geregeld door heimwee overvallen en wat doet een mens dan? Dan grijpt hij naar zijn herinneringen terug. Alleen, in zijn geval ws het zo, dat hij de liederen, vaak gebaseerd op eeuwenoude poëzie, eigenlijk pas leerde kennen toen hij op zoek ging naar zijn eigen verleden en dat van zijn volk. De oorspronkelijke melodieën waren vervaagd of zelfs helemaal verdwenen, zodat de man zich verplicht zag nieuwe muziek te bedenken bij dingen die tot zijn culturele bagage behoorden, maar die hij eigenlijk niet kende. Dat moet een bepaald vreemd gegeven zijn, maar hoe het ook zij, de plaat kwam er, met de hulp van bevriende (Duitse) muzikanten en doordat Xango Music een distributiedeal heeft met platenhuis Ahenk Muzik, komt ze ook hier in de winkel.

Weemoed troef op de plaat, die behoorlijk klassiek van instrumentatie is: je herkent een paar snaarinstrumeten en een soort autoharp, naast staande bas en traditionele percussie-instrumenten en dat is het zowat. U hoeft mij niet te vragen waarover de man zingt, maar uit de manier van zingen en de inkleuring met de instrumenten, ben ik er vrij zeker van dat het meestal droevige liederen gaat, die hun effect niet missen: wie hier naar luistert -en ik hoop dat dat veel mensen zullen zijn, want het is heus een mooie plaat-, moet dat best gedoseerd doen, want de tristesse is zeer geloofwaardig opgenomen. Mooi, zeer zeker, maar met mate te consumeren !

(Dani Heyvaert)